Prolog "Drżącego ciała" rozgrywa się w latach 70., u schyłku rządów generała Franco. Młoda prostytutka rodzi dziecko w miejskim autobusie. Nowonarodzonemu chłopcu, Victorowi przypadnie w udziale osobliwy los. Spotykamy go dwie dekady później, kiedy jako młody mężczyzna Victor (Liberto Rabal) włóczy się po ulicach Madrytu. Bohater szuka Eleny (Francesca Neri), pięknej, bogatej Włoszki, z którą tydzień wcześniej uprawiał przygodny seks w dyskotece. Victor odnajduje dziewczynę, ale ta nie chce mieć z nim nic wspólnego. Między parą młodych ludzi wybucha sprzeczka, pada przypadkowy strzał z pistoletu. Na miejsce przybywa dwóch policjantów: wzorowy, obdarzony silnym charakterem David (Javier Bardem) oraz jego nadużywający alkoholu partner Sancho (Jose Sancho). Podczas akcji rozbrajania Victora znów pada przypadkowy strzał. Kula trafia Davida w kręgosłup; policjant resztę życia spędzi na wózku inwalidzkim. Po następnych kilku latach Victor wychodzi z więzienia, do którego trafił za postrzelenie policjanta. Zbieg okoliczności znów stawia na jego drodze bohaterów wydarzeń tamtej feralnej, madryckiej nocy. Elena jest teraz żoną niepełnosprawnego Davida, który został gwiazdą koszykówki na wózkach inwalidzkich. Oboje są głęboko poruszeni i zaniepokojeni powrotem Victora. Tymczasem chłopak nawiązuje romans z żoną policjanta Sancha, zmęczoną brutalnością i pijaństwem męża Clarą (Angela Molina). Atmosfera się zgęszcza, a skomplikowane relacje między bohaterami muszą doprowadzić do zaskakującego i dramatycznego finału - tym bardziej, że Victor ma własną, odmienną od przyjętej przez sąd, odpowiedź na pytanie, kto naprawdę pociągnął za spust, wystrzeliwując kulę, która skazała Davida na inwalidzki wózek.