Reżyserka Melania zamierza nakręcić dokumentalny film o swojej rodzinie. Podczas jego realizacji odkrywa przeszłość pełną tajemnic. Panie Dulskie" są zarazem ekranizacją książki, wariacją na jej temat i ciągiem dalszym. A reżyser formułuje karkołomne przesłanie o dulszczyźnie, która przepoczwarzyła się w antydulszczyznę, ale wciąż dulszczyzną pozostała. Innymi słowy: odświeża, by nie odświeżyć, odsłania, by nie odsłonić, a pod cienką warstewką świeżej farby kryje zakurzone truizmy. Miało być coś nowego, a jest stara dobra Aniela w swoim salonie. Iście po "dulskiemu".